Daar zit je dan, achterin de auto met naast je een enorme koffer waar nog niet eens al je toiletspullen in zitten. Toen Liselott (onze host) ons op kwam halen, was ik blij dat we meteen konden uitleggen dat in de grootste koffer al onze skispullen zitten. Vandaar dat hij zo groot is snap je, nee we hebben niet heel veel onnodige spullen mee ofzo. Voorin zitten Pim en Liselott te kletsen, Liselott vertelt ons over de omgeving. Ik volg het allemaal niet zo nauw, ik geniet van alles wat er voorbijkomt en kan nog niet helemaal geloven dat we er echt zijn. Hoewel ik toch echt het dunne laagje sneeuw onder mijn schoenen hoor knarsen, heb ik nog steeds het gevoel in een foto te zijn beland. Voor ons staat een huis met lichtjes over de veranda en een enorme tuin, voor Nederlandse begrippen. Alsof je naar een ansichtkaart kijkt. Eerst leggen we onze spullen in het kleine huisje waar twee bedden, een tafel en een ladekast staat. Niet veel, maar alles wat je nodig hebt en oow wat ziet het er schattig uit! We beginnen met een rondleiding over de boerderij, hier de schapen, daar de kippen, en als laatst de konijnen en de ANGRY RABBIT. Nog geen 24 uur later zouden we erachter komen dat er niks gelogen was over de angry rabbit, wat een rotbeest. Onze taak zal zijn om elke ochtend de beesten te voeren rond een uurtje of acht. Terwijl we verder lopen maak ik snel een berekening hoeveel koppen koffie het zal kosten om Pim op te laten staan rond dat tijdstip. Liselott laat ons nog even het huis zien en gaat dan snel de deur uit om de kinderen van de dagopvang te halen. In de tussentijd kijken wij wat rond en komen we erachter toch wel heel erg moe zijn van de reis. Omdat ik in onze eerste mail aan Liselott en Erik heb laten weten best wel goed met kinderen op te schieten, ben ik heel erg benieuwd wat er straks binnen komt wandelen. Dan gaat de deur open er waggelen twee ingepakte hummeltjes naar binnen en wij komen enthousiast kijken. Wanneer ze zijn uitgepakt kijken ze ons even aan en gaan dan snel naar de woonkamer. Ach ja, het is ook eng ineens twee mensen in je huis te zien. “Do you want to cook?”. Ik vergeet de kinderen en kijk Liselott even vragend aan. “Yes ofcourse, but we don’t know what we can make for you.” “Oow that doesn’t matter, me and the kids eat everyting!” En dus staan we, na tien minuten overleg/discussie in de voorraadkast, gevulde courgette in elkaar te prutsen. Het resultaat: het heeft potentie, na de hele fles soyasaus eroverheen te hebben gegooid. De kinderen, die alles lusten, hebben deze keer een uitzondering gemaakt en zijn in de woonkamer gaan zitten met hun oppas (lees: de iPad). De oudste komt dan ineens de keuken binnen en zegt iets in het Zweeds tegen Liselott en wijst naar ons. We zijn benieuwd. De letterlijke vertaling: “Ik wil niet dat ze hier zijn, ik wil niet dat ze naar me kijken en ik wil dat ze weggaan!”

Ja, wat doe je dan in zo’n geval? Je bent goed met kinderen weet je nog, dus verzin wat! En op dat moment hoor ik mijn schoonvader in mijn oor fluisteren: Doe net als Pippi Langkous Fem, je hebt het nog nooit gedaan, dus je zal het wel kunnen.

Met deze gedachte hebben we een geweldige eerste week gehad! En ook zijn we ervan overtuigd dat Zweden deze gedachte waarmaakt. Hier wordt alles eerst geprobeerd zelf te doen, waar wij in Nederland toch al gauw iemand voor bellen. Bijvoorbeeld een schuur maken, een regenpijn knutselen, van kippenhok tot kano alles wordt het liefst zelf gemaakt of gerepareerd (behalve het avondmaal in ons geval). Hoewel het soms lastig is met beperkte ingrediënten, lukt het ons aardig er wat van te maken. Maar och, moeders wat missen we jullie! Ook het voeren van de dieren gaat steeds makkelijker. Van de eerste keer, gillend een aanval ondergaan van hongerige schapen, zijn we nu bij professioneel afleiden en keihard wegrennen. Ook The Angry Rabbit wordt goed verzorgt, hiervoor hebben we de formule: Pim(handschoenen)+Femke(handschoenen(met gat inmiddels))+stok= blij konijn. En vergeet ik nou te vertellen over de katten? Er zijn drie katten op het erf, een hele dikke rooie en twee kittens. Alle drie komen ze graag lekker bij je liggen en we hebben al een aantal nachten met minimaal één kat geslapen. De mensen die mij een beetje kennen snappen wel dat dit hemel op aarde is voor mij.